اکسید روی چیست؟

در علم مواد، اکسید روی به عنوان یک نیمه رسانا در گروه II-VI طبقه بندی می شود که کووالانسی آن در مرز بین نیمه هادی های یونی و کووالانسی قرار دارد. باند انرژی گسترده (3.37 eV)، انرژی پیوند بالا (60 meV) و پایداری حرارتی و مکانیکی بالا در دمای اتاق، آن را برای استفاده بالقوه در الکترونیک، اپتوالکترونیک و فناوری لیزر جذاب کرده است [3،4]. خواص پیزو و پیروالکتریک ZnO به این معنی است که می توان از آن به عنوان حسگر، مبدل، مولد انرژی و فوتوکاتالیست در تولید هیدروژن استفاده کرد [5،6]. به دلیل سختی، سفتی و ثابت پیزوالکتریک، ماده مهمی در صنعت سرامیک است، در حالی که سمیت کم، زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری آن، آن را به یک ماده مورد علاقه برای زیست پزشکی و در سیستم های طرفدار اکولوژیک تبدیل می کند.

تنوع ساختارهای اکسید روی نانومتریک به این معنی است که ZnO را می توان در بین مواد جدید با کاربردهای بالقوه در بسیاری از زمینه های نانوتکنولوژی طبقه بندی کرد. اکسید روی می تواند در ساختارهای یک بعدی، دو بعدی و سه بعدی رخ دهد. ساختارهای یک بعدی بزرگترین گروه را تشکیل می دهند، از جمله نانومیله ها، سوزن ها، مارپیچ ها، فنرها و حلقه ها، نوارها، لوله ها، تسمه، سیم و…. اکسید روی را می توان در ساختارهای دوبعدی، مانند نانو صفحه و نانوگلوله ها به دست آورد. ZnO یکی از بزرگترین مجموعه های ساختارهای ذرات متنوع را در بین تمام مواد شناخته شده فراهم می کند